Τα 5 πιο επικίνδυνα μονοπάτια του κόσμου
Μια από τις διαπιστώσεις που κάνεις συζητώντας με ορειβάτες, δρομείς ορεινού τρεξίματος ή ποδηλάτες, είναι ότι η πεζοπορία είναι μια υπαίθρια δραστηριότητα που στερείται περιπέτειας και κινδύνου και πάσχει από έλλειψη αδρεναλίνης. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Τα άγρια ζώα και τα διάφορα ζωύφια, οι άσχημες καιρικές συνθήκες, τα εκτεθειμένα και κατεστραμμένα μονοπάτια -είναι μερικοί μόνο από μια σειρά παραγόντων που μπορούν να μετατρέψουν μια βόλτα στο δάσος ή στο βουνό σε ένα φλερτ με το θάνατο. Παρακάτω θα σας παρουσιάσουμε τα 10 πιο επικίνδυνα από αυτά τα μέρη στον πλανήτη. Εξοπλιστείτε με θάρρος και συνεχίστε την ανάγνωση.
1. Huayna Picchu, Περού
Το Inca Trail στο Machu Picchu είναι μια σκληρή διαδρομή, στην οποία κάθε χρόνο υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες. Ο πραγματικός κίνδυνος, όμως, ελλοχεύει στο μονοπάτι που ξεκινάει από τη μυθική πόλη και καταλήγει στην κορυφή του Huayna Picchu (2.720 μ.), γνωστό με το όνομα “Hike of Death” (“Το Μονοπάτι του Θανάτου”).
Τα ερείπια της αρχαίας πόλης του Machu Picchu και στο βάθος η κορυφή του Huayna Picchu
Τα λαξευμένα στον γρανιτένιο βράχο σκαλοπάτια του μονοπατιού των Incas καλύπτουν μια υψομετρική διαφορά 360 μ. περίπου σε λιγότερο από 1,5 χλμ. Η ανάβαση είναι απότομη και σε συνδυασμό με τα σαθρά κομμάτια του μονοπατιού, τις ολισθηρές πέτρες, τις εκτεθειμένες γωνίες και τις πτώσεις βράχων, ανεβάζουν στο κόκκινο τον βαθμό επικινδυνότητας.
2. The Maze, Utah, Η.Π.Α.
Το πιο απομακρυσμένο τμήμα του Εθνικού Πάρκου Canyonlands δέχεται μόλις 2.000 επισκέπτες κατά μέσο όρο ετησίως. Κι αυτό γιατί αυτός ο λαβύρινθος ανάμεσα στα κόκκινα βράχια (γνωστός και ως «The Maze») κρύβει πολλούς κινδύνους.
Η πλοήγηση στο “The Maze” είναι σχεδόν αδύνατη, μιας κι είναι γεμάτο αδιέξοδα (απότομες ρεματιές), και παρουσιάζει πάντα τον κίνδυνο κατολισθήσεων (θυμηθείτε τον James Franco στην ταινία «127 Hours») και από θανατηφόρες πλημμύρες.
Ο τεράστιος κίνδυνος που ελλοχεύει στην περιοχή, τον οποίο οι φύλακες του Πάρκου τονίζουν σε κάθε επισκέπτη, καθώς και η ιδιαίτερη έμφαση που δίνουν στην ανάγκη ύπαρξης αναλυτικού δρομολογίου και καλής επικοινωνίας, έχουν κρατήσει τις ανθρώπινες απώλειες στην περιοχή στο μηδέν, αν και υπήρξε μια διπλή αυτοκτονία το καλοκαίρι του 2013. Ωστόσο, τα ατυχήματα και οι θάνατοι στο υπόλοιπο Εθνικό Πάρκο Canyonlands είναι συχνό φαινόμενο –και δεικνύουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο το πόσο θανατηφόρο θα μπορούσε να αποδειχθεί το «The Maze», αν κάποιος μπορούσε να φτάσει ως εκεί.
3. Mount Hua Shan, Κίνα
Αιώνες τώρα οι προσκυνητές ανεβαίνουν στους ναούς που βρίσκονται στους πέντε πυργίσκους του Mount Hua Shan. Σχεδόν όλες οι αναβάσεις είναι ύπουλες, καθώς έχεις να αντιμετωπίσεις σχεδόν κάθετα σκαλιά, ενώ οι χειρολαβές, απ’ όπου μπορείς να πιαστείς, σπανίζουν. Ωστόσο το σανιδένιο μονοπάτι στο South Mountain είναι μια άλλη ιστορία. Έχει χαρακτηριστεί ως το πιο επικίνδυνο μονοπάτι στον κόσμο. Είναι κατασκευασμένο από ξύλινες σανίδες, οι οποίες είναι βιδωμένες στην πλαγιά του βουνού.
Η θέα από τη βόρεια κορυφή
Οι πεζοπόροι θα πρέπει να δεθούν σε μια σιδερένια αλυσίδα που είναι τοποθετημένη στο βράχο, παράλληλα με τις σανίδες, οι οποίες αιωρούνται εκατοντάδες μέτρα πάνω από το έδαφος. Ακόμα και η προσέγγιση αυτού του μονοπατιού είναι δύσκολη, μιας και θα πρέπει να ανέβουν μια κάθετη σκάλα, η οποία είναι εκτεθειμένη.
Σε κάποιο σημείο, οι σανίδες εξαφανίζονται εντελώς και οι πεζοπόροι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν μικρές προεξοχές λαξευμένες στο βράχο. Δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των θανάτων, αλλά υπάρχουν φήμες που λένε ότι 100 άτομα ετησίως χάνουν τη ζωή τους στο Hua Shan, η οποία τελικά παίζει να είναι η πιο θανατηφόρα κορυφή του κόσμου.
4. Kokoda Track, Παπούα Νέα Γουϊνέα
Το Kokoda Track έχει γνωρίσει πολλούς θανάτους στο πέρασμα των χρόνων. Το 1942 έγινε το θέατρο σφοδρών μαχών μεταξύ των Ιαπώνων και των Αυστραλών. Η διαδρομή αυτή είχε παραμείνει στην αφάνεια, μέχρι την τελευταία δεκαετία, όταν κάποιοι κυνηγοί της περιπέτειας ανακάλυψαν το μονοπάτι των 100 περίπου χιλιομέτρων, που συνδέει τα προάστια του Port Moresby με το χωριό Kokoda.
Έκτοτε, ο αριθμός των θανάτων έχει φτάσει τα έξι. Η διάρκεια της διάσχισης του μονοπατιού κυμαίνεται από 4 έως 11 ημέρες. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διάσχισης, οι πεζοπόροι δοκιμάζονται σκληρά από την υπερβολική ζέστη της ημέρας, τις καθημερινές ισχυρές βροχές, που σε μουσκεύουν μέχρι το κόκκαλο, και τις ψυχρές νύχτες. Ο κίνδυνος προσβολής από ελονοσία είναι πολύ υψηλός. Η ίδια η διαδρομή έχει χαρακτηριστεί ως περπάτημα σε σάουνα, χώρια τη διάσχιση ελών και περιοχών με λάσπη.
5. Grouse Grind, Βανκούβερ, Καναδάς
Υπάρχουν δεκάδες όμορφα μονοπάτια γύρω από το Βανκούβερ στον Καναδά. Το Grouse Grind είναι ένα από αυτά. Στο μικρό αυτό μονοπάτι καλύπτεις 900 μ. υψομετρικής διαφοράς σε περίπου 2,8 χλμ., και συμπεριλαμβανομένων των 2.830 σκαλοπατιών, το καθιστούν ως το πιο απότομο μονοπάτι που υπάρχει. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι ορειβάτες το χρησιμοποιούν για την προπόνησή τους. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν διάφοροι άσχετοι και αρχάριοι έρχονται στο Grouse Grind.
Από το 1999, τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο μονοπάτι, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό από τις 80 διασώσεις που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στην περιοχή αφορούν πεζοπόρους στο Grind, οι οποίοι έχουν εξαντληθεί, αφυδατωθεί, έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους ή τους έχει πιάσει η νύχτα. Το μονοπάτι είναι τόσο τραχύ κι απότομο, ώστε χρειάζονται 12 διασώστες για να κατεβάσουν έναν πεζοπόρο από το βουνό.
