Από τότε που άφησε τη μητρική νοτιοαμερικανική ήπειρο για να ταξιδέψει πέρα από τον Ατλαντικό, η ντομάτα διαδόθηκε και φυτεύτηκε σχεδόν παντού. Οι ποικιλίες της ξεπερνούν σήμερα τις 12.000, ενώ οι πειραματισμοί στην καλλιέργειά της συνεχίζονται. Το σχήμα της, εκτός από το κλασσικό στρογγυλό, μπορεί επίσης να θυμίζει αχλάδι, αβγό και σωλήνα.
Το χρώμα της μπορεί να είναι μαύρο, πράσινο με ρίγες, κίτρινο, πορτοκαλί, άσπρο, μοβ, ροζ και εξαρτάται από την ποσότητα λυκοπενίου, β-καροτίνης και καροτίνης που περιέχει (οι πορτοκαλί περιέχουν τη μεγαλύτερη ποσότητα από αυτές τις ουσίες, ενώ οι κίτρινες τη λιγότερη). Η μόνη ποικιλία που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή στην κατανάλωσή της είναι η πράσινη, γιατί περιέχει τη θανατηφόρα – σε μεγάλες δόσεις – δηλητηριώδη ουσία σολανίνη.
Υπάρχουν επίσης ποικιλίες ντομάτας που έχουν βαπτιστεί με περίεργα ονόματα, όπως: Μαύρη της Κριμαίας, Χρυσή βασίλισσα, Πράσινη ζέβρα, Ταξί, Ανανάς, Χρυσό δαμάσκηνο, Μαύρος πρίγκιπας, Μοσχαρίσια καρδιά.
Η αφροδισιακή μαύρη
Στην Ελλάδα η ντομάτα που έχει… ταράξει την χρωματολογία του πιάτου μας τα τελευταία χρόνια είναι η μαύρη με την ονομασία «Κumato». Μας ήρθε από την Ισπανία, για να εμπλουτίσει την ελληνική κουζίνα με τα πικάντικα, απ΄ όλες τις απόψεις, χαρίσματά της. Βελούδινη και γλυκιά σαν μέλι (λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε φρουκτόζη), φαίνεται να δίνει κρυφές υποσχέσεις σε όποιον τη δοκιμάσει.
Υπάρχουν επίσης ποικιλίες ντομάτας που έχουν βαπτιστεί με περίεργα ονόματα, όπως: Μαύρη της Κριμαίας, Χρυσή βασίλισσα, Πράσινη ζέβρα, Ταξί, Ανανάς, Χρυσό δαμάσκηνο, Μαύρος πρίγκιπας, Μοσχαρίσια καρδιά.
Η αφροδισιακή μαύρη
Στην Ελλάδα η ντομάτα που έχει… ταράξει την χρωματολογία του πιάτου μας τα τελευταία χρόνια είναι η μαύρη με την ονομασία «Κumato». Μας ήρθε από την Ισπανία, για να εμπλουτίσει την ελληνική κουζίνα με τα πικάντικα, απ΄ όλες τις απόψεις, χαρίσματά της. Βελούδινη και γλυκιά σαν μέλι (λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε φρουκτόζη), φαίνεται να δίνει κρυφές υποσχέσεις σε όποιον τη δοκιμάσει.
Γιατί το λαχανικό αυτό παρουσιάζει και μια άλλη ιδιαιτερότητα, εκτός από το χρώμα του: πιστεύεται ότι έχει ισχυρές αφροδισιακές ιδιότητες. Έτσι τουλάχιστον αποδείχτηκε ότι ισχύει για τις γιγάντιες χελώνες των νησιών Γκαλαπάγκος στον Ειρηνικό ωκεανό, περιοχή στην οποία εντοπίστηκαν για πρώτη φορά μαύρες ντομάτες. Τα τεράστια ερπετά που τις έφαγαν, όπως παρατήρησαν οι επιστήμονες, ζευγάρωσαν περισσότερες φορές, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χελώνες που κατανάλωσαν τις συνηθισμένες ντομάτες.
Με γνήσια μεσογειακή προέλευση από τις ισπανικές ακτές, η μαύρη γλυκιά ντομάτα που ζητά λιγότερο νερό από τις άλλες και έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά και βιταμίνη C, φαίνεται ότι διαθέτει και μεσογειακό ταμπεραμέντο!
Μύθοι και συμβουλές
Ανατρέχοντας στην ιστορία είναι γεγονός ότι η είσοδος που έκανε η ντομάτα στην Ευρώπη μέσω του Κολόμβου δεν είχε αρχικά καλή υποδοχή. Ήταν κίτρινη και δεν την έτρωγε κανείς, γιατί τη θεωρούσαν δηλητηριώδη και υπεύθυνη για ερωτική παραφροσύνη. Τυλιγμένη μέσα σε μια αύρα μυστικισμού, ονομάστηκε «μήλο του έρωτα» και «μήλο του παραδείσου» και η χρήση της περιορίστηκε στον καλλωπισμό των κήπων. Αλλά και οι πρώτοι άποικοι της Αμερικής άργησαν να την εκτιμήσουν, μέχρι να παρασκευαστεί η κέτσαπ στα τέλη του 19ου αιώνα και να κάνει θραύση.
Πάντως, σε όποιο χρώμα και σχήμα και αν την διαλέξεις, για να έχεις εξασφαλισμένη τη διατήρηση της υπέροχης γλυκόξινης γεύσης της, δεν πρέπει να τη βάζεις στο ψυγείο. Διατηρείται καλύτερα όταν την απλώνεις πάνω σε μαλακό πανί ή χαρτί κουζίνας και την καταναλώνεις όσο είναι φρέσκια.
Με γνήσια μεσογειακή προέλευση από τις ισπανικές ακτές, η μαύρη γλυκιά ντομάτα που ζητά λιγότερο νερό από τις άλλες και έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά και βιταμίνη C, φαίνεται ότι διαθέτει και μεσογειακό ταμπεραμέντο!
Μύθοι και συμβουλές
Ανατρέχοντας στην ιστορία είναι γεγονός ότι η είσοδος που έκανε η ντομάτα στην Ευρώπη μέσω του Κολόμβου δεν είχε αρχικά καλή υποδοχή. Ήταν κίτρινη και δεν την έτρωγε κανείς, γιατί τη θεωρούσαν δηλητηριώδη και υπεύθυνη για ερωτική παραφροσύνη. Τυλιγμένη μέσα σε μια αύρα μυστικισμού, ονομάστηκε «μήλο του έρωτα» και «μήλο του παραδείσου» και η χρήση της περιορίστηκε στον καλλωπισμό των κήπων. Αλλά και οι πρώτοι άποικοι της Αμερικής άργησαν να την εκτιμήσουν, μέχρι να παρασκευαστεί η κέτσαπ στα τέλη του 19ου αιώνα και να κάνει θραύση.
Πάντως, σε όποιο χρώμα και σχήμα και αν την διαλέξεις, για να έχεις εξασφαλισμένη τη διατήρηση της υπέροχης γλυκόξινης γεύσης της, δεν πρέπει να τη βάζεις στο ψυγείο. Διατηρείται καλύτερα όταν την απλώνεις πάνω σε μαλακό πανί ή χαρτί κουζίνας και την καταναλώνεις όσο είναι φρέσκια.