Στις 21 Δεκεμβρίου του 1913 δημοσιεύτηκε το πρώτο σταυρόλεξο στην εφημερίδα «Κόσμος της Νέας Υόρκης» με 34 τετραγωνάκια...
Δημιουργήθηκε από τον 42χρονο Άρθουρ Γουάιν, έναν Άγγλο δημοσιογράφο (με αγάπη και στο βιολί) που επιμελείτο τη σελίδα ψυχαγωγίας της εφημερίδας. Αφού είχε εξαντλήσει και ανακυκλώσει όλα τα διαθέσιμα παζλ της εποχής εκείνης, δημιούργησε έναν γρίφο σε σχήμα ρόμβου, που έμοιαζε αρκετά με το σημερινό σταυρόλεξο.
Ο Γουάιν (που είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ σε ηλικία 19 ετών) δεν πίστευε στα μάτια του, όταν την επομένη της κυκλοφορίας της η εφημερίδα κατακλύστηκε από εκατοντάδες γράμματα αναγνωστών που ζητούσαν επιτακτικά και νέα σταυρόλεξα. Η σταυρολεξομανία είχε αρχίσει και έφτασε στο αποκορύφωμά της στην Αμερική μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις 2 Νοεμβρίου του 1924 η τρέλα περνά τον Ατλαντικό και φτάνει στην Ευρώπη, με τη δημοσίευση του πρώτου σταυρολέξου από την αγγλική εφημερίδα «Sunday Express». Τη δεκαετία του '30 άρχισε να διαδίδεται με ταχύτητα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και στη χώρα μας.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολλοί Άγγλοι σταυρολεξάδες χρησιμοποιήθηκαν από τις συμμαχικές υπηρεσίες αντικατασκοπίας για να σπάνε τους κώδικες των ναζί.
Στις μέρες μας το σταυρόλεξο αποτελεί μία σταθερή αξία. Το βρίσκουμε παντού, από τις εφημερίδες και τα εξειδικευμένα περιοδικά ως το διαδίκτυο. Οι γιατροί πιστεύουν ότι κάνει καλό στην υγεία, καθώς ακονίζει το μυαλό και συμβάλλει στην αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων τύπου Αλτσχάιμερ. Την ονομασία «σταυρόλεξο» την πήρε χάρη σε ένα τυπογραφικό λάθος!
