Στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 πέντε βομβαρδιστικά του αμερικανικού ναυτικού με πλήρωμα 14 ανδρών εξαφανίζονται μυστηριωδώς.
Πιστεύεται ότι εξαφανίστηκαν στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Η ομάδα αυτή των αεροπλάνων θα μείνει στην ιστορία ως «Το Χαμένο Σμήνος».
Στις 14.10 της 5ης Δεκεμβρίου 1945, πέντε βομβαρδιστικά αεροπλάνα του Αμερικανικού Ναυτικού, τύπου ΤΒΜ Αβέντζερ, με συνολικό πλήρωμα 14 ατόμων, απογειώθηκαν από τη ναυτική βάση του Φορτ Λότερντεϊλ της Φλόριντα, υπό άριστες καιρικές συνθήκες, για μια εκπαιδευτική πτήση ρουτίνας, διάρκειας δύο ωρών.
Επικεφαλής του σμήνους ήταν ο υποπλοίαρχος Τσαρλς Τέιλορ, ένας πιλότος με 2.500 ώρες πτήσης και εμπειρία στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η «Πτήση 19», όπως ήταν η επίσημη ονομασία της αποστολής, περιλάμβανε ασκήσεις περιπολίας και βομβαρδισμού και σε μια διαδρομή που σχεδόν συμπίπτει με αυτή που αργότερα ονομάστηκε Τρίγωνο των Βερμούδων (Μαϊάμι - Πουέρτο Ρίκο - Μπαχάμες - Μαϊάμι).
Όλα πήγαιναν σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μέχρι τις 15.45, όταν ο υποπλοίαρχος Ρόμπερτ Κοξ, που ηγείτο ενός άλλου σμήνους με παρόμοια αποστολή, άκουσε από την εκπαιδευτική συχνότητα ότι η «Πτήση 19» αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Ο Τέιλορ τον πληροφόρησε ότι και οι δύο πυξίδες του ήταν εκτός λειτουργίας και αντιμετώπιζε πρόβλημα προσανατολισμού. «Ψάχνω να βρω το αεροδρόμιο και δεν μπορώ» ακούστηκε να λέει. Στις 18.20 ο Κοξ άκουσε για τελευταία φορά τον Τέιλορ να λέει: «Δεν έχουμε καύσιμα. Πέφτουμε».
Αμέσως στήθηκε μια γιγαντιαία επιχείρηση έρευνας και διάσωσης, που κράτησε έως τις 10 Δεκεμβρίου. «Χτενίστηκαν» πάνω από 250.000 τετραγωνικά μίλια θάλασσας, χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα. Και τα πέντε αεροπλάνα είχαν εξαφανισθεί από προσώπου γης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα υδροπλάνο διάσωσης τύπου BPM-5 εξερράγη στον αέρα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 13 επιβαίνοντες.
Σύμφωνα με το πόρισμα του Ναυτικού, που αριθμούσε 500 σελίδες, οι ευθύνες βάρυναν τον επικεφαλής της «Πτήσης 19» υποπλοίαρχο Τέιλορ, ο οποίος έχασε τον προσανατολισμό του, με συνέπεια όλο το σμήνος να καταλήξει στα άγρια νερά του Ατλαντικού, ελλείψει καυσίμων. Κάποιοι από τους εκπαιδευόμενους πιλότους φαίνεται να του είχαν υποδείξει τη σωστή πορεία, αλλά δεν θέλησαν να επιμείνουν, λόγω της στρατιωτικής πειθαρχίας και της μεγάλης εμπειρίας του αρχηγού τους. Επιπρόσθετα, ο Τέιλορ αρνήθηκε να αλλάξει τη συχνότητα του ασυρμάτου του στο κανάλι έκτακτης ανάγκης, επειδή ήταν ελαττωματικός και πίστευε ότι θα έχανε την επαφή του με τα αεροπλάνα του σμήνους.
Όσον αφορά την έκρηξη στο υδροπλάνο διάσωσης, αυτή οφειλόταν σε διαρροή καυσίμων, σε συνδυασμό με το άναμμα τσιγάρου από κάποιο μέλος του πληρώματος. Άλλωστε, το BPM-5 ήταν ένα προβληματικό αεροσκάφος και οι αεροπόροι το αποκαλούσαν «Ιπτάμενο Ντεπόζιτο»…
Τον Απρίλιο του 1962 άρχισε να δημιουργείται ο θρύλος για το Τρίγωνο των Βερμούδων. Ο συγγραφέας Άλεν Έκερτ με το άρθρο του «Η Χαμένη Πτήση» στο περιοδικό «American Legion» αναφέρεται στο συμβάν του 1945 και δημιουργεί αίσθηση. Ο Έκερτ παρουσιάζει μια συνομιλία του Τέιλορ με τον Πύργο Ελέγχου: «Μπήκαμε σε λευκά νερά, τίποτα δεν φαίνεται σωστό. Δεν ξέρουμε που είμαστε. Τα νερά είναι πράσινα, όχι λευκά» και παραθέτει μια άποψη που ακούστηκε κατά τη διάρκεια της έρευνας, ότι «τα αεροπλάνα πέταξαν στον Άρη».
