Εκτός από την παγίδευση του Μινώταυρου στον λαβύρινθο του, ο Δαίδαλος είναι επίσης γνωστός για τον τραγικό θάνατο του γιου του Ικάρου, ο οποίος έχει εμπνεύσει αμέτρητα τραγούδια, ποιήματα και έργα τέχνης. Με σκοπό να δραπετεύσουν από την Κρήτη, ο Δαίδαλος δημιούργησε φτερά για τον εαυτό του και το γιο του Ίκαρο. Παρά τις προειδοποιήσεις του πατέρα του, ο Ίκαρος πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο και το κερί που κρατούσε τα φτερά του ενωμένα έλιωσε, με αποτέλεσμα να κοπούν κι εκείνος να πέσει στο πέλαγος και να πνιγεί. Η ιστορία του συχνά λέγεται ως προειδοποιητική, επιδεικνύοντας την παγίδα της υπερβολικής περηφάνειας και φιλοδοξίας.
Η πιο διάσημη απεικόνιση του Ικάρου είναι το “Τοπίο με την Πτώση του Ικάρου” (περίπου το 1555), που απεικονίζει έναν Ίκαρο σε πτώση καλυμμένο από μια μεγαλύτερη σκηνή της εγχώριας ζωής στη θάλασσα. Ο θεατής μπορεί μόνο να δει τα πόδια-πτερύγια του Ίκαρου να εξαφανίζονται στη θάλασσα, ενώ τον αγνοούν εντελώς όλα τα άλλα απεικονιζόμενες φιγούρες. Η ελαιογραφία αυτή αποδίδεται στον Pieter Bruegel τον γηραιότερο αν και μερικοί ειδικοί αμφιβάλλουν για την αυθεντικότητα του πίνακα εξαιτίας της εκκεντρικής παρουσίασης του θέματος αλλά και της έλλειψης ακριβούς ημερομηνίας ή προέλευσης του έργου.
