Η 62χρονη Σταυρούλα Γκουβούση από το Λεωνίδιο Αρκαδίας έμεινε στην εγκληματολογική ιστορία της χώρας μας ως η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε για ποινικό αδίκημα.
Την ανατολή της 26ης Αυγούστου 1960 οδηγήθηκε στην περιοχή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στους πρόποδες του Υμηττού, όπου εκτελέστηκε από 12μελές απόσπασμα, το οποίο προερχόταν από την Ανωτέρα Στρατιωτική Διοίκηση Αττικής και Νήσων.
Η γυναίκα είχε σκοτώσει τη νύφη της Μεταξία, με τη βοήθεια του 22χρονου γιου της Δημήτρη, πετώντας την, δεμένη με ένα σκοινί, στη στέρνα του σπιτιού τους. Στην αρχή προσπάθησαν να σκηνοθετήσουν αυτοκτονία, αλλά τα στοιχεία ήταν συντριπτικά σε βάρος τους. Όταν συνελήφθησαν, άρχισαν να ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο. Και οι δύο καταδικάστηκαν εις θάνατον.
Μία εβδομάδα μετά την εκτέλεση της Σταυρούλας Γκουβούση, την ίδια τύχη θα είχε και ο γιος της, ο οποίος εκτελέστηκε στο πεδίο βολής των Αλυκών, κοντά στην πόλη της Κέρκυρας, μαζί με άλλους δύο θανατοποινίτες.
Μάνα και γιος ζούσαν μαζί στο Λεωνίδιο, από τότε που ο πατέρας πέθανε και τα άλλα δύο παιδιά της οικογένειας αναζήτησαν την τύχη τους στην Αθήνα. Το 1954 ο Μήτρος, όπως τον φώναζαν, παντρεύτηκε με συνοικέσιο τη Μεταξία και μαζί της έκανε δύο κορίτσια, από τα οποία το ένα πέθανε ενάμιση μήνα μετά τη γέννα. Έλεγε ότι την αγαπούσε, αλλά οι φήμες στο Λεωνίδιο βούιζαν ότι έμενε μαζί της επειδή τον συντηρούσε. Έφτιαχνε γλυκά και τα πωλούσε στο ζαχαροπλαστείο που ουσιαστικά της είχε παραχωρήσει η συγχωριανή τους Θάλεια Κωνσταντίνου, ενώ εκείνος δεν δούλευε και χαρτόπαιζε με τις ώρες στο καφενείο.
Με τις οικονομίες της Μεταξίας έχτισαν ένα σπιτάκι στο χωριό και μετακόμισαν. Η μητέρα του Μήτρου, μια αυταρχική γυναίκα που προσπαθούσε να ελέγχει τα πάντα, δεν ήθελε από την αρχή αυτό το γάμο, γιατί «η Μεταξία είχε παρελθόν». Τον πίεζε να την χωρίσει και όταν εκείνη έμεινε και πάλι έγκυος, οι πιέσεις εντάθηκαν.
Την επομένη της Πρωτοχρονιάς του 1959 o Μήτρος και η Μεταξία άφησαν στη γιαγιά το κοριτσάκι τους που ήταν 15 μηνών και πήγαν στο Άργος για να «ρίξουν» το παιδί που είχε στα σπλάχνα της. Εκείνος είχε πειστεί από τη μάνα του, που κάθε τόσο του «έτρωγε» το μυαλό, ότι δεν ήταν δικό του, αλλά ενός γείτονα. Όμως η νεαρή γυναίκα ήταν ήδη σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και κανένας γιατρός δεν αναλάμβανε την ευθύνη για την άμβλωση. Η Σταυρούλα Γκουβούση άρχισε να βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό της.
Το απόγευμα της παραμονής των Θεοφανίων πήρε ένα μακρύ σκοινί και έδεσε σφιχτά γύρω από τους ώμους την Μεταξία που είχε ξαπλώσει. Εκείνη νόμιζε ότι η πεθερά της αστειευόταν, αλλά ξαφνικά την τράβηξε και άρχισε να την σέρνει έξω με τη βοήθεια του Μήτρου. Οι δυο τους την πέταξαν στη στέρνα, βάθους τεσσάρων μέτρων που ήταν γεμάτη νερό, με αποτέλεσμα να πνιγεί.
Μάνα και γιος προσπάθησαν να σκηνοθετήσουν αυτοκτονία. Το επόμενο πρωί η 62χρονη γυναίκα πήγε στην εκκλησία και επιστρέφοντας στο σπίτι, άρχισε να φωνάζει και να καλεί σε βοήθεια. Οι γείτονες έτρεξαν να δουν τι είχε συμβεί. Η στέρνα ήταν ξεσκέπαστη και κοντά στο στόμιο ήταν πεταμένα τα ρούχα και τα παπούτσια της νύφης της. «Το’ πε και το’ κανε η τρελή», έλεγε η Σταυρούλα Γκουβούση, διαβάζοντας το σημείωμα που «βρήκε» στο σημείο. Μέσα από λίγες λέξεις, η Μεταξία εξηγούσε τους λόγους της «αυτοκτονίας»: «Φτωχτόνησε η Μεταξία Γεωργίου Αδρία, γιατί δεν της έδινε τα λεφτά που της χρωστούσε η Θάλεια, η κυρά της. Τον Μήτρο, τον άνδρα της, να μην τον πειράξετε, γιατί δεν έχει κάνει τίποτα», έγραφε.
Οι χωροφύλακες που έφτασαν λίγο αργότερα φώτισαν με φακούς τη στέρνα και διέκριναν το άψυχο σώμα της Μεταξίας. Όταν το ανέσυραν, είδαν πως ήταν τυλιγμένο με χοντρό σκοινί, μήκους πέντε μέτρων, κάτι που τους έβαλε σε υποψίες. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έφερε αμυχές στον λαιμό και μώλωπες στα πόδια. Ο θάνατός της είχε επέλθει από πνιγμό και το σκηνικό παρέπεμπε σε δολοφονία.
Η Σταυρούλα Γκουβούση επέμενε ότι η νύφη της πήγε στη στέρνα με το φίλο της. «Αυτός την έπνιξε», είπε. «Τέτοια που ήταν, καλά να πάθει!». Όταν κατάλαβε ότι τα στοιχεία ήταν ατράνταχτα σε βάρος της, άρχισε να κατηγορεί το γιο της: «Κοιτάξτε τι φίδι μεγάλωνα! Έτσι, μωρέ, πληρώνεις όλες τις θυσίες που έκανα για σένα;», έλεγε…
«Αυτός ο αχαΐρευτος πάει να με μπλέξει και να με κλείσει στη φυλακή», θα πει αργότερα η Σταυρούλα Γκουβούση στους δημοσιογράφους, ρίχνοντας τα όλα στο Μήτρο. «Αν ο γιος μου πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα, του αξίζει». Και εκείνος απάντησε: «Εσύ μισούσες τη Μεταξία και αποφάσισες τον θάνατό της. Ανάθεμα την ώρα που σε άκουσα. Ήταν καλή μαζί μου, εγώ γιατί να την σκοτώσω; Την έβριζες συνέχεια, την χτυπούσες κι αυτή καθόταν σαν χαζή και τις έτρωγε…».
Μετά από εξαντλητική ανάκριση, μάνα και γιος αναγκάστηκαν να ομολογήσουν. Το σημείωμα ήταν γραμμένο από τον Μήτρο, ο οποίος προσπάθησε να «αντιγράψει» το γραφικό χαρακτήρα της Μεταξίας. Το τελευταίο και πιο σημαντικό λάθος τους ήταν ότι το σκοινί, με το οποίο είχαν δέσει την άτυχη κοπέλα, έφυγε από τα χέρια τους και κατέληξε και αυτό στη στέρνα, κάτω από το βάρος του σώματός της. Κάποιοι χωριανοί κατέθεσαν ότι η 62χρονη γυναίκα είχε γεννήσει κάποτε τρίδυμα, που τα έπνιξε για να τα «ξεφορτωθεί». Η ίδια ισχυρίστηκε ότι γεννήθηκαν νεκρά.
Και οι δύο προφυλακίστηκαν και η δίκη τους έγινε μετά από λίγους μήνες στο Κακουργιοδικείο Κυπαρισσίας. Στην απολογία της η Σταυρούλα Γκουβούση υποστήριξε ότι έριξε την Μεταξία στη στέρνα μαζί με τον γιο της, ενώ εκείνος δήλωσε άγνοια για το έγκλημα. Το δικαστήριο τους καταδίκασε σε θάνατο, αφού η πράξη τους χαρακτηρίστηκε ως ιδιαζόντως ειδεχθής.
Η Γκουβούση μεταφέρθηκε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ της Αθήνας και ο Μήτρος στις φυλακές της Κέρκυρας. Η αίτηση χάριτος που υποβλήθηκε αυτεπαγγέλτως από τον εισαγγελέα Ναυπλίου για μετριασμό της ποινής της 62χρονης γυναίκας απορρίφθηκε παμψηφεί από το Συμβούλιο Χαρίτων.
