Κάστρο του Εδιµβούργου (The Esplanade, Σκοτία)
Το Κάστρο του Εδιµβούργου βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου στην πρωτεύουσα της Σκοτίας. Με ιστορία που εκτείνεται για περισσότερα από χίλια χρόνια, το κάστρο έχει εξελιχθεί από στρατιωτικό οχυρό σε δηµοφιλές τουριστικό αξιοθέατο και εθνικό µνηµείο. Το κάστρο είναι επίσης γνωστό για τις µυστηριώδεις και ανατριχιαστικές ιστορίες του. Φαντάσµατα και παραφυσικές δραστηριότητες λέγεται πως σχετίζονται µε το κτίσµα, προσελκύοντας µανιώδεις κυνηγούς φαντασµάτων και λάτρεις του υπερφυσικού. Μεταξύ των διάσηµων ιστοριών φαντασµάτων του κάστρου είναι ο θρύλος του «One O’Clock Gun», που υπάρχει από το 1861. Κάθε µέρα, ακριβώς στη 1 µ.µ. ένα κανόνι εκπυρσοκροτεί και σύµφωνα µε τον θρύλο, λίγο πριν, ο απόκοσµος ήχος ενός µουσικού που παίζει τη φλογέρα του ακούγεται στα παµπάλαια τούνελ του κάστρου.
Επιπλέον αρκετοί από τους επισκέπτες του κάστρου αναφέρουν ότι ακούγονται ανεξήγητοι θορύβοι και ότι βίωσαν έντονη αλλαγή στη θερµοκρασία µέσα στο κάστρο. Ακόµη και µέλη του προσωπικού έχουν µοιραστεί απόκοσµες εµπειρίες, συµπεριλαµβανοµένων των θεάσεων µορφών καθώς και µυστηριωδών µετακινήσεων αντικειµένων…
Malbork Castle
(Malbork, Πολωνία)
Το Κάστρο Malbork, θεωρείται το µεγαλύτερο τευτονικό, γοτθικό φρούριο στην Ευρώπη και αποτελεί πολιτιστική κληρονοµιά που προστατεύεται από την UNESCO. Χτισµένο τον 13ο αιώνα, το κάστρο υπήρξε «µάρτυρας» πολλών συγκρούσεων και έπαιξε κρίσιµο ρόλο στην πολιτική ζωή της µεσαιωνικής Ευρώπης. Η ιστορία λέει πως το φρούριο «πρωταγωνίστησε» σε πολιορκίες και πολέµους βάφοντας τα τείχη του µε το αίµα εκατοντάδων πολεµιστών. Είναι λοιπόν φυσικό, το κάστρο Malbork να θεωρείται πως αντηχεί ακόµα και σήµερα τις τραγωδίες και τις προδοσίες που εκτυλίχθηκαν στις αίθουσές του.
Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι Ναζί χρησιµοποίησαν το κάστρο ως προορισµό για τις ετήσιες εκδροµές της ναζιστικής Νεολαίας και αποτέλεσε πρότυπο για τα Κάστρα του Τάγµατος του Τρίτου Ράιχ που χτίστηκαν επί Χίτλερ.
Σήµερα, οι θρύλοι συνεχίζουν να κάνουν λόγο για φαντάσµατα ιπποτών που περιφέρονται στους διαδρόµους του κάστρου, παραπέµποντας στο βίαιο παρελθόν που το στοιχειώνει, φώτα που αναβοσβήνουν µυστηριωδώς και φωνές από άλλες εποχές που παγώνουν το αίµα των επισκεπτών.
Moosham Castle (Unternberg, Αυστρία)
Το κάστρο Moosham είναι χτισµένο πάνω στα θεµέλια ενός ρωµαϊκού φρουρίου. Είναι παµπάλαιο, µε αναφορές σε έγγραφα που χρονολογούνται από το 1191. Βρίσκεται σε ύψος 1.079 µέτρων και έχει µαγευτική θέα.
Τη δεκαετία του 1520, το κάστρο έγινε η διοικητική έδρα της περιοχής και αποτέλεσε «σκηνικό» κατά τη διάρκεια τοπικών πολέµων, των σταυροφοριών, Αυστροουγγρικών πολέµων και της Φλαµανδικής Εξέγερσης κατά του Μαξιµιλιανού της Αυστρίας (1428 – 1482). Επίσης, πολιορκήθηκε από χωρικούς κατά τη διάρκεια του Γερµανικού Αγροτικού Πολέµου (1524 – 1525.) Η περιοχή είναι άµεσα συνυφασµένη λοιπόν µε αιµατηρές ιστορίες –λόγω των πολέµων, αλλά υπάρχει µια ακόµα φρικτότερη περίοδος στην ιστορία που είναι ακόµα πιο σκοτεινή από όλους τους πολέµους µαζί.
Το κάστρο είναι διάσηµο για τις περιβόητες δίκες µαγισσών που γίνονταν εκεί και αποτέλεσε «σκηνή» για ένα από τα φρικτότερα κυνήγια µαγισσών της ευρωπαϊκής ιστορίας. Οι λεγόµενες ∆ίκες Zaubererjackl (σ.σ: κατά την περίοδο 1675 – 1690) είχαν ως αποτέλεσµα την εκτέλεση 139 ατόµων. Το αξιοσηµείωτο είναι ότι οι περισσότεροι από τους εκτελεσθέντες ήταν άνδρες (!). Η µαζική υστερία ξεκίνησε όταν η Barbara Kollerin συνελήφθη για κλοπή και µαγεία το 1675. Η γυναίκα δικάστηκε µαζί µε τον σύντροφό της Paul Kalthenpacher και κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων, οµολόγησε ότι ο γιος της, Paul Jacob Koller, είχε κάνει συµφωνία µε τον Σατανά. Ο σύντροφός της επιβεβαίωσε την ιστορία, η Barbara εκτελέστηκε τον Αύγουστο του ίδιου έτους και αµέσως άρχισε ένα ανήλεο κυνήγι για τον γιο της.
Το κάστρο είναι διάσηµο για τις περιβόητες δίκες µαγισσών που γίνονταν εκεί και αποτέλεσε «σκηνή» για ένα από τα φρικτότερα κυνήγια µαγισσών της ευρωπαϊκής ιστορίας. Οι λεγόµενες ∆ίκες Zaubererjackl (σ.σ: κατά την περίοδο 1675 – 1690) είχαν ως αποτέλεσµα την εκτέλεση 139 ατόµων. Το αξιοσηµείωτο είναι ότι οι περισσότεροι από τους εκτελεσθέντες ήταν άνδρες (!). Η µαζική υστερία ξεκίνησε όταν η Barbara Kollerin συνελήφθη για κλοπή και µαγεία το 1675. Η γυναίκα δικάστηκε µαζί µε τον σύντροφό της Paul Kalthenpacher και κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων, οµολόγησε ότι ο γιος της, Paul Jacob Koller, είχε κάνει συµφωνία µε τον Σατανά. Ο σύντροφός της επιβεβαίωσε την ιστορία, η Barbara εκτελέστηκε τον Αύγουστο του ίδιου έτους και αµέσως άρχισε ένα ανήλεο κυνήγι για τον γιο της.
Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, οι ιστορίες για τον νεαρό άντρα γίνονταν όλο και πιο εφιαλτικές. Στο τέλος, οι αρχές φοβήθηκαν τόσο τη σκληρότητά του και τροµαγµένοι από τις διηγήσεις προτίµησαν να αποφύγουν τη σύλληψη του. Παρότι λοιπόν ήταν ο πλέον «διαβόητος» µάγος στην ιστορία της πόλης, δεν συνελήφθη ποτέ. Αντίθετα, το κυνήγι µαγισσών συνεχίστηκε, αλλά στο στόχαστρο ήταν άστεγα παιδιά και έφηβοι – οι εύκολοι στόχοι.
Οι δίκες των συλληφθέντων γίνονταν στο κάστρο Moosham. Εκεί φυλακίζονταν οι καταδικασµένοι, υπέµεναν φρικτά βασανιστήρια και τελικά εκτελούνταν. Από τους 139 που εκτελέστηκαν, οι 113 ήταν άνδρες – 39 ήταν µικρά παιδιά. Ο µικρότερος ήταν µόλις 10 ετών. Πενήντα τρεις εκτελεσθέντες ήταν ηλικίας µεταξύ 15 και 21 ετών. Η µεγαλύτερη σε ηλικία εκτελεσθείσα ήταν η Margarethe Reinberg, και ήταν 80 ετών.
Οι περισσότερες από τις εκτελέσεις (109 συνολικά), έγιναν το 1681. Πριν εκτελεστούν κατάδικοι βασανίστηκαν βάναυσα. Τους έκοψαν τα χέρια και τους σηµάδεψαν στο στήθος µε πυρωµένο σίδερο. Κάποιοι απαγχονίστηκαν, άλλοι αποκεφαλίστηκαν και κάποιοι κάηκαν ζωντανοί στην πυρά.
Το κυνήγι µαγισσών τελείωσε το 1690 και η ζωή στο Κάστρο Moosham επανήλθε στο κανονικό. Ωστόσο το 1790, η εκκλησία απέσυρε την οικονοµική της υποστήριξη στο Κάστρο µε αποτέλεσµα αυτό να ερειπωθεί. Λίγο καιρό αργότερα, ελάφια και άλλα ζώα βρέθηκαν σκοτωµένα και ακρωτηριασµένα στην περιοχή γύρω από το κάστρο. Οι δεισιδαίµονες ντόπιοι θεώρησαν τότε πως οι κάτοικοι του κάστρου γίνονταν λυκάνθρωποι τις νύχτες και κατέσφαζαν τα ζώα. Ετσι µπήκαν στο κάστρο και δολοφόνησαν όσους ζούσαν εκεί. Επειτα και από αυτό το κάστρο εγκαταλείφθηκε.
Το 1886, το Κάστρο αγοράστηκε από τον Αυστριακό εξερευνητή και προστάτη των τεχνών κόµη Johann Nepomuk Wilzcek που αποκατέστησε το κτίσµα και του έδωσε πίσω την παλιά του αίγλη. Ακόµη και µέχρι σήµερα, η οικογένεια Wilzcek έχει την ιδιοκτησία του. Η εκτεταµένη συλλογή έργων τέχνης του Wilczek είναι προσβάσιµη στο κοινό, όπως και µεγαλο κοµµάτι του κάστρου.
Όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν αναφορές για παραφυσικά περιστατικά. Οι επισκέπτες αισθάνονται σαν να τους παρακολουθούν, σαν να τους αγγίζουν – ειδικά στις αίθουσες όπου γίνονταν τα βασανιστήρια. Επίσης έχουν αναφερθεί παράξενα λευκά νέφη και σκιές φιγουρων στους διαδρόµους. Επισκέπτες λένε πως άκουσαν φωνές, απελπισµένες κραυγές, ένιωσαν παρουσίες, ενώ πόρτες ανοίγουν και να κλείνουν µόνες τους. Αλλοι υποστήριξαν πως άκουσαν βήµατα σε άδεια δωµάτια, ενισχύοντας τις φήµες ότι τα πνεύµατα των βασανισθέντων που εκτελέστηκαν βάσει ψευδών κατηγοριών περιπλανώνται ακόµα εκεί…
Οι δίκες των συλληφθέντων γίνονταν στο κάστρο Moosham. Εκεί φυλακίζονταν οι καταδικασµένοι, υπέµεναν φρικτά βασανιστήρια και τελικά εκτελούνταν. Από τους 139 που εκτελέστηκαν, οι 113 ήταν άνδρες – 39 ήταν µικρά παιδιά. Ο µικρότερος ήταν µόλις 10 ετών. Πενήντα τρεις εκτελεσθέντες ήταν ηλικίας µεταξύ 15 και 21 ετών. Η µεγαλύτερη σε ηλικία εκτελεσθείσα ήταν η Margarethe Reinberg, και ήταν 80 ετών.
Οι περισσότερες από τις εκτελέσεις (109 συνολικά), έγιναν το 1681. Πριν εκτελεστούν κατάδικοι βασανίστηκαν βάναυσα. Τους έκοψαν τα χέρια και τους σηµάδεψαν στο στήθος µε πυρωµένο σίδερο. Κάποιοι απαγχονίστηκαν, άλλοι αποκεφαλίστηκαν και κάποιοι κάηκαν ζωντανοί στην πυρά.
Το κυνήγι µαγισσών τελείωσε το 1690 και η ζωή στο Κάστρο Moosham επανήλθε στο κανονικό. Ωστόσο το 1790, η εκκλησία απέσυρε την οικονοµική της υποστήριξη στο Κάστρο µε αποτέλεσµα αυτό να ερειπωθεί. Λίγο καιρό αργότερα, ελάφια και άλλα ζώα βρέθηκαν σκοτωµένα και ακρωτηριασµένα στην περιοχή γύρω από το κάστρο. Οι δεισιδαίµονες ντόπιοι θεώρησαν τότε πως οι κάτοικοι του κάστρου γίνονταν λυκάνθρωποι τις νύχτες και κατέσφαζαν τα ζώα. Ετσι µπήκαν στο κάστρο και δολοφόνησαν όσους ζούσαν εκεί. Επειτα και από αυτό το κάστρο εγκαταλείφθηκε.
Το 1886, το Κάστρο αγοράστηκε από τον Αυστριακό εξερευνητή και προστάτη των τεχνών κόµη Johann Nepomuk Wilzcek που αποκατέστησε το κτίσµα και του έδωσε πίσω την παλιά του αίγλη. Ακόµη και µέχρι σήµερα, η οικογένεια Wilzcek έχει την ιδιοκτησία του. Η εκτεταµένη συλλογή έργων τέχνης του Wilczek είναι προσβάσιµη στο κοινό, όπως και µεγαλο κοµµάτι του κάστρου.
Όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν αναφορές για παραφυσικά περιστατικά. Οι επισκέπτες αισθάνονται σαν να τους παρακολουθούν, σαν να τους αγγίζουν – ειδικά στις αίθουσες όπου γίνονταν τα βασανιστήρια. Επίσης έχουν αναφερθεί παράξενα λευκά νέφη και σκιές φιγουρων στους διαδρόµους. Επισκέπτες λένε πως άκουσαν φωνές, απελπισµένες κραυγές, ένιωσαν παρουσίες, ενώ πόρτες ανοίγουν και να κλείνουν µόνες τους. Αλλοι υποστήριξαν πως άκουσαν βήµατα σε άδεια δωµάτια, ενισχύοντας τις φήµες ότι τα πνεύµατα των βασανισθέντων που εκτελέστηκαν βάσει ψευδών κατηγοριών περιπλανώνται ακόµα εκεί…
