Το πιο παράξενο είναι ότι η ισπανική ή καστεγιάνο όπως λέγεται αλλιώς, είναι επίσημη γλώσσα σε 27 χώρες(!) του κόσμου και μόνο στην Ισπανία, και μάλιστα όχι σε όλη, μιλάνε με το θ.
Για την ακρίβεια προφέρουν τα γράμματα c και z σαν θ.
Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι μιλάνε σαν ψευδοί. Είναι όμως πράγματι έτσι τα πράγματα; Και γιατί τελικά έχουν τόσα πολλά θ στη γλώσσα τους οι Ισπανοί;
Ο μύθος του ψευδού βασιλιά
Σύμφωνα με μια άποψη το "ψεύδισμα" των Ισπανών οφείλεται σε κάποιον βασιλιά που είχαν παλιά.
Λέγεται, λοιπόν, ότι ο βασιλιάς αυτός ήταν ψευδός και οι υπήκοοι του πρόφεραν κι αυτοί "λάθος" τις λέξεις στην προσπάθεια τους να μιμηθούν τον άρχοντα τους.
Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, ο ψευδός βασιλιάς ήταν ο Φίλιππος ο δεύτερος που έζησε τον 16ο αιώνα. Αυτή η θεωρία ίσως έχει μια βάση, καθώς είναι γνωστό ότι οι Αψβούργοι βασιλείς της Ισπανίας είχαν όλοι δυσμορφία στο σαγόνι.
Στην ουσία το στόμα τους έμενε συνεχώς ανοιχτό και δεν μπορούσαν να μασήσουν το φαγητό τους και πιθανόν ούτε να μιλήσουν σωστά, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να επιβεβαιώνεται.
Η δυσμορφία αυτή είναι πιθανόν να ήταν προϊόν αιμομιξίας, καθώς ως γνωστόν την εποχή εκείνη τα μέλη της βασιλικής οικογένειας παντρεύονταν μεταξύ τους για να μείνει ο τίτλος και η εξουσία στην οικογένεια.
Λόγω αιμομιξίας, λοιπόν, οι περισσότεροι βασιλείς είχαν κάποιες ανωμαλίες στο σώμα τους (όπως πχ το σαγόνι) ή ήταν διανοητικά καθυστερημένοι κλπ.
Σε κάθε περίπτωση η θεωρία αυτή δεν επιβεβαιώνεται επίσημα από τους ιστορικούς, προφανώς λόγω έλλειψης στοιχείων, αλλά και για έναν ακόμη λόγο.
Αν όντως υπήρξε ο ψευδός βασιλιάς, θα έπρεπε να μιλούν πραγματικά σαν ψευδοί, δηλαδή να βάζουν παντού θήτα (και στο s).
Ωστόσο, οι Ισπανοί προφέρουν κανονικά και το σίγμα (s), όπως δηλαδή κι εμείς έχουμε και σ και θ. Οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι "επιλεκτικά" ψευδοί και άρα η θεωρία του ψευδού βασιλιά μάλλον απορρίπτεται ως αβάσιμη.
Η εξέλιξη της ισπανικής γλώσσας
Η επικρατέστερη άποψη για το "ψεύδισμα" των Ισπανών, είναι ότι οφείλεται απλά στην εξέλιξη της γλώσσας τους μέσα στο πέρασμα των χρόνων.
Η αλήθεια είναι ότι τα γράμματα c και z αρχικά δεν προφέρονταν ούτε σαν σίγμα, ούτε σαν θήτα. Και τα δύο είχαν διαφορετικό ήχο και ήταν κάτι κοντά στα δικά μας τσ και τζ αντίστοιχα, σχεδόν όπως στα Ιταλικά. Το s προφερόταν πάντα σ.
Με την εξέλιξη της γλώσσας οι δύο ήχοι ταυτίστηκαν με το θ, ενώ το s παρέμεινε σ.
Γιατί στη Λατινική Αμερική μιλάνε διαφορετικά ισπανικά
Η εξέλιξη της γλώσσας ακολούθησε διαφορετική πορεία σε κάποιες περιοχές.
Για παράδειγμα στη νότια Ισπανία (Ανδαλουσία) και στις Κανάριες Νήσους, και τα τρία γράμματα (c, z και s) κατέληξαν να προφέρονταν σαν σ.
Έτσι, όταν οι Ισπανοί δημιούργησαν τις αποικίες τους στη Λατινική Αμερική, οι έποικοι ήταν κυρίως από την Ανδαλουσία και έτσι επικράτησε και στις περιοχές αυτές η δική τους διάλεκτος.
Μάλιστα σήμερα, έφτασε να θεωρείται φυσιολογικό το σ (μιας και στις περισσότερες χώρες μιλάνε έτσι) και να ακούγεται παράξενο το θ των Ισπανών.
