Ο Πύθων ήταν φοβερό τέρας και χθόνια θεότητα της Ελληνικής μυθολογίας. Είχε σώμα φιδιού και φύλαγε το Μαντείο των Δελφών.
Τον είχε γεννήσει η Γαία από την λάσπη του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα με τον οποίο ο Δίας τερμάτισε τον χρυσό αιώνα.
Ο Πύθων ζούσε σε ένα σπήλαιο και προστάτευε το ιερό της Γαίας όπου ήταν αφιερωμένος αρχικά ο ιερός χώρος.
Τον Πύθωνα σκότωσε ο θεός Απόλλων, μωρό ακόμα, γιατί με την βοήθεια της θεάς Ήρας κυνηγούσε την μητέρα του για να εμποδίσει την γέννηση του. Στην ενέργειά του αυτή τον βοήθησε και ο θεός Ήφαιστος, που του έφτιαξε και έδωσε την χρυσή του φαρέτρα με τα χρυσά του βέλη. Από τότε το ιερό αφιερώθηκε στον Απόλλωνα και η ιέρεια του μαντείου ονομαζόταν Πυθία[1].
--------------------------------------------------------
Σύμφωνα με χρησμό, μόνο ένας θα μπορούσε να σκοτώσει αυτό το τέρας
Ένας αγαπημένος μύθος είναι και αυτός του Πύθωνα, που προστάτευε το μαντείο των Δελφών.
Ο Πύθων με τα δέκα χέρια και τα τέσσερα μάτια, ήταν μυθικό τέρας με σώμα φιδιού, φρουρός του μαντείου των Δελφών και της ιερής πηγής, προστάτης της μητέρας του της Γαίας και με χάρισμα να μπορεί να χρησμοδοτεί. Σύμφωνα με τον Ομηρικό Ύμνο στον Απόλλωνα, και ενίοτε στην τέχνη, ο Πύθων ταυτίζεται με την Έχιδνα ενώ πολλοί υποστήριζαν ότι γεννήθηκε από τη λάσπη που άφησε πίσω του ο κατακλυσμός και ότι μπορεί να ήταν αρσενικός ή θηλυκός. Το τέρας αυτό σκότωνε ζώα και ανθρώπους, θόλωνε τα ιερά νερά, τρόμαζε τις Νύμφες και έσκαβε την εύφορη κοιλάδα της Κρίσας. Όταν μάλιστα ήταν πολύ μανιασμένος, στραγγάλιζε και κατάπινε τους ανήμπορους κατοίκους.
Όπως έλεγε ένας χρησμός, ο ο θάνατος του Πύθωνα θα ερχόταν από ένα γιο της Λητώς. Αργότερα και αφού η Λητώ έμεινε έγκυος από τον Δία, ο Πύθωνας προσπάθησε να την σκοτώσει έπειτα από διαταγή της θεάς Ήρας που ζήλεψε για την απιστία του άντρα της. Ο Δίας, θέλοντας να προστατέψει την Λητώ διατάζει τόσο από τον Πύθωνα όσο και από την οργή της Ήρας, διέταξε το άνεμο άνεμος Βορέας να πάρει μακριά τη Λητώ και την πάει στον αδερφό του τον Ποσειδώνα, ο οποίος έκρυψε την έγκυο γυναίκα στο νησί Ορτυγία και στη συνέχεια το κάλυψε με κύματα.
Μετά από εννέα μήνες και αβάσταχτους πόνους από την κατάρα της θεάς Ήρας, η Λητώ ξαπλωμένη στη ρίζα μιας φοινικιάς, του μοναδικού δέντρου που υπήρχε πάνω στο νησί γέννησε τον Απόλλωνα. Η Λητώ δεν πρόλαβε να βυζάξει καθόλου το νεογέννητο θεό αφού με το που γεννήθηκε, η Θέμιδα έσταξε στο στόμα του μερικές σταγόνες νέκταρ και λίγη αμβροσία και έτσι έγινε το θαύμα: το βρέφος άρχισε να μεγαλώνει απότομα, τα σπάργανα σκίστηκαν και έπεσαν από το σώμα του. Τέσσερις μέρες μετά τη γέννησή του, ο Απόλλωνας θα σκοτώσει τον Πύθωνα με τα βέλη που του χάρισε ο Ήφαιστος αμέσως μετά τη γέννησή του, παίρνοντας έτσι εκδίκηση για τα σχέδια του δράκου εναντίον της μητέρας του. Ύστερα έκλεισε τα κόκαλα του νεκρού Πύθωνα σε λέβητα, που τον φύλαξε μέσα στον ναό του στους Δελφούς, και καθιέρωσε προς τιμή του νεκρικούς αγώνες, τα γνωστά «Πύθια».
Προκειμένου να καθαρθεί από τον φόνο του Πύθωνα ο Απόλλωνας βρέθηκε στην Κρήτη αναζητώντας τον ιερέα Καρμάνορα. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, ο Απόλλωνας εξαγνίστηκε στα νερά των Τεμπών και κάθε οκτώ χρόνια μια γιορτή στους Δελφούς θύμιζε τον φόνο του Πύθωνα και την κάθαρση του θεού.
