Σαν σήμερα 18 Ιουλίου του 1817, πέθανε η εμβληματική μυθιστοριογράφος Τζέιν Όστεν, μια από τις σημαντικότερες και δημοφιλέστερες συγγραφείς όλων των εποχών.
ΚΟΣΜΟΣ. Η Τζέιν Όστεν γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1775 και υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μυθιστοριογράφους της αγγλικής λογοτεχνίας, της οποίας τα διαχρονικά και κλασικά, πλέον, έργα αποτελούν δημοφιλέστατο ανάγνωσμα έως σήμερα, σχεδόν δύο αιώνες από τον θάνατό της, έχοντας μεταφερθεί με επιτυχία στην μεγάλη και την μικρή οθόνη, καθώς και έχοντας αποτελέσει έμπνευση για μεταγενέστερους συγγραφείς.
Τα παιδικά της χρόνια
Κόρη κληρικού, η Όστεν μεγάλωσε στο χωριό Steventon, στο Hampshire. Ως παιδί, λόγω του ιδιαίτερου οικογενειακού περιβάλλοντος, ήρθε σε επαφή με το έργο αξιοσημείωτων στοχαστών, συγγραφέων και δραματουργών της εποχής εκείνης, οι οποίοι επηρέασαν την μετέπειτα συγγραφική της πορεία. Από τους δοκιμιογράφους Joseph Addison και Richard Steele, του λογοτέχνες Fanny Burney και Samuel Richardson έως τη θεατρική συγγραφέα και ποιήτρια Hannah Cowley. Άλλες μεταγενέστερες επιρροές μπορούν να αναζητηθούν στους Henry Fielding, Isaac Bickerstaff και Maria Edgeworth.
Τα πρώτα μυθιστορήματα
Ξεκίνησε να γράφει από την εφηβεία της, αρχικά ποιήματα, δραματικά σκετς, σύντομες διηγήσεις και επιστολικές νουβέλες, με τα οποία εξασκούνταν σε διάφορες λογοτεχνικές μορφές. Τον Ιούνιο του 1793 ξεκίνησε να γράφει την πρώτη εκδοχή του μυθιστορήματος «Λογική και Ευαισθησία», με αρχικό τίτλο «Elinor and Marianne», ενώ γύρω στον Αύγουστο – Οκτώβριο του 1796 ξεκίνησε να γράφει το μυθιστόρημα «Περηφάνια και Προκατάληψη», με αρχικό τίτλο «Πρώτες Εντυπώσεις».
Και τα δύο ολοκληρώθηκαν το 1797, ωστόσο, παρά τις προσπάθειες του οικογενειακού της περιβάλλοντος δεν εκδόθηκαν παρά το 1811 και το 1813 αντίστοιχα, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία αποσπώντας θετικές κριτικές.
«Λογική και Ευαισθησία»
Η «Λογική και Ευαισθησία» πραγματεύεται την ιστορία των αδελφών Dashwood, οι οποίες μαζί με την μητέρα τους έρχονται αντιμέτωπες με δοκιμασίες που σχετίζονται με την διαβίωσή τους, μετά τον θάνατο του πάτερ φαμίλια. Η ανιδιοτελής, διακριτική και συνετή Elinor, η οποία αντιπροσωπεύει τη «λογική» και η ενθουσιώδης, εκφραστική και ρομαντική Marianne, η οποία αντιπροσωπεύει την «ευαισθησία», αναζητούν τον δρόμο προς την αγάπη και την ευτυχία, σε ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα γυναικείας, κλασικής λογοτεχνίας.
«Περηφάνια και Προκατάληψη»
Στην «Περηφάνια και Προκατάληψη», το «αγαπημένο παιδί» της όπως το αποκαλούσε η Όστιν, η έξυπνη, λογική και αυτάρκης Elizabeth Bennet, έρχεται σε «σύγκρουση» με τον πλούσιο, αγενή, αριστοκράτη Fitzwilliam Darcy. Με την έλξη ανάμεσά τους να συνυπάρχει με κοινωνικοοικονομικές προκαταλήψεις, παρεξηγήσεις όσον αφορά των χαρακτήρα και τις πρώτες εντυπώσεις, καθώς και την περηφάνια που φέρνει ο πλούτος (στην περίπτωση του Darcy) και ο αυτοσεβασμός (στην περίπτωση της Ελίζαμπεθ).
«Το Αββαείο του Νορθάνγκερ»
Ακολούθησε την περίοδο 1798-99 η συγγραφή του «Αββαείου του Νορθάνγκερ», το οποίο μαζί με το τελευταίο της ολοκληρωμένο μυθιστόρημα «Πειθώ» (1815-1816) εκδόθηκαν μετά θάνατον το 1817. Το «Αββαείο του Νορθάνγκερ» αποτελεί μια σάτιρα των μυθιστορημάτων που απευθύνονταν στον «καλό κόσμο», καθώς και των γοτθικών ιστοριών τρόμου. Εδώ η ηρωίδα Catherine Morland, φυσική, αρχικά αφελής και καλόκαρδη, σε αντίθεση με τα προγενέστερα έργα δεν μπερδεύει τον πραγματικό κόσμο με αυτόν της φαντασίας και του ρομάντζου, με την «επίγεια» σοφία της να αποκτάται σιγά, σιγά, μέσα από τις ολοένα και αυξανόμενες κοινωνικές εμπειρίες της.
