Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Κραναός ήταν ο δεύτερος Βασιλιάς της αρχαίας Αθήνας, διαδέχθηκε τον Κέκροπα. Ο Κραναός νυμφεύθηκε την Πεδιάδα, μια γυναίκα από την Αρχαία Σπάρτη, κόρη του Μύνητα, μαζί της απέκτησε την Κρανάη, την Κραναίχμη και την Ατθίδα.[2] Η Ατθίς που πέθανε πρόωρα έδωσε το όνομα της στην Αττική (και σήμερα οι γυναίκες της Αττικής ονομάζονται «Ατθίδες»), σύμφωνα με την παράδοση ο Εριχθόνιος ήταν γιος της με τον θεό Ήφαιστο.[3] Ο Ράρος καταγράφεται επίσης σαν γιος του Κραναού.[4]...
Ο Κραναός βασίλευσε περίπου 10 χρόνια την εποχή που συνέβη ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνος. Θεωρείται αυτόχθων της αττικής γης, όπως ο προκάτοχος του Κέκρωψ. Μετά τον κατακλυσμό ο Δευκαλίων δραπέτευσε στην Αττική μαζί με τους γιους του Έλληνα και Αμφικτύονα.[5].....
Ο Δευκαλίων πέθανε αμέσως μετά και τάφηκε κοντά στην Αθήνα, ο Αμφικτύονας νυμφεύθηκε μία από τις κόρες του Κραναού. Ο Αμφικτύονας ανέτρεψε τον πεθερό του και ο ίδιος ο Αμφικτύονας ανατράπηκε αργότερα από τον εγγονό του Κραναού Εριχθόνιο.[6]...
O Κρανός δραπέτευσε στις Λαμπτρές, το σημερινό Κορωπί, όπου πέθανε και τάφηκε εκεί, ο Παυσανίας έδειχνε στην εποχή του τον τάφο του (Α 31,3).[7]....
Οι Αθηναίοι λάτρευαν τον Κραναό ως ήρωα με ιδιαίτερο ιερέα, που εκλεγόταν από το γένος των Χαριδών.[8] Από τον Κραναό οι κάτοικοι της Αττικής ονομάζονταν την παλαιά εποχή «Κραναοί» ή «παιδιά του Κραναού», θεωρούμενοι απόγονοί του.[9][10]..
Η Αθήνα ονομαζόταν Κραναάπολις και η Ακρόπολη Κραναά. Υπάρχει επίσης το επίθετο «Κραναία» για τη θεά Αθηνά, ενώ το ιερό της στην Ελάτεια ονομαζόταν «Κραναί». Από τον Κραναό ετυμολογούν μερικοί και τη νήσο Κρανάη, όπου κατά τον Όμηρο μετέφερε αρχικά ο Πάρις την Ωραία Ελένη. Εικάζεται ότι ο Κραναός ήταν πρωτογενώς θεότητα του κύκλου της Αθηνάς, που λατρευόταν ιδιαίτερα αρχικώς στον δήμο Λαμπτρών.
