Η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις αρχαιότερες και πιο πλούσιες γλώσσες του κόσμου. Η ελληνική γλώσσα έχει εξελιχθεί διατηρώντας όμως σταθερούς τους βασικούς της δομικούς κανόνες. Στο επίκεντρο αυτής της δομής βρίσκονται τα μέρη του λόγου, τα οποία καθορίζουν τη λειτουργία κάθε λέξης μέσα στην πρόταση.
Το ουσιαστικό είναι η βάση της πρότασης. Δηλώνει πρόσωπα, ζώα, πράγματα, καταστάσεις και έννοιες. Χωρίζεται σε κοινά και κύρια, συγκεκριμένα και αφηρημένα, με πλούσια κλίση που καθορίζει τη θέση του στην πρόταση. Μαζί του, το επίθετο προσθέτει χρώμα και ιδιότητες, περιγράφοντας το ουσιαστικό και προσδιορίζοντας την έννοιά του με μεγαλύτερη ακρίβεια. Χωρίς το επίθετο, η γλώσσα θα ήταν μονότονη και άψυχη.
Η αντωνυμία αντικαθιστά το ουσιαστικό, δίνοντας ροή στον λόγο και αποφεύγοντας την άσκοπη επανάληψη. Οι προσωπικές, δεικτικές, αναφορικές και αόριστες αντωνυμίες διευκολύνουν την επικοινωνία, δίνοντας ευελιξία στον τρόπο που εκφραζόμαστε. Το ρήμα, από την άλλη, είναι η κινητήρια δύναμη κάθε πρότασης. Εκφράζει ενέργεια, κατάσταση ή ύπαρξη και είναι ίσως το πιο δυναμικό κομμάτι του λόγου, αφού μεταβάλλεται ανάλογα με το πρόσωπο, τον αριθμό, τον χρόνο και την έγκλιση.
Η μετοχή είναι ένα ιδιαίτερο μέρος του λόγου που συνδυάζει χαρακτηριστικά του ρήματος και του επιθέτου, δίνοντας ποικιλία και έκφραση στον λόγο. Μαζί της, η πρόθεση λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος, διευκρινίζοντας σχέσεις μεταξύ λέξεων. Παρόμοιο ρόλο έχει και το επίρρημα, το οποίο συνοδεύει ρήματα, επίθετα ή άλλα επιρρήματα, προσδιορίζοντας χρόνο, τόπο, τρόπο ή ποσότητα.
Ο σύνδεσμος ενώνει λέξεις, προτάσεις και ιδέες, δημιουργώντας συνοχή και ομαλή ροή στην επικοινωνία. Χωρίζεται σε συμπλεκτικούς, αντιθετικούς, αιτιολογικούς και άλλους τύπους που καθορίζουν τη σύνταξη της πρότασης. Και τέλος, το επιφώνημα, το πιο εκφραστικό μέρος του λόγου, μεταφέρει συναισθήματα με άμεσο και αυθόρμητο τρόπο, είτε πρόκειται για χαρά, έκπληξη, λύπη ή απογοήτευση.
Αυτά είναι τα μέρη του λόγου που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής γλώσσας. Με αυτά σχηματίζουμε προτάσεις, δίνουμε ζωή στις σκέψεις μας και δημιουργούμε τον πλούσιο γλωσσικό κόσμο που μας περιβάλλει.