Η οχυρή τοποθεσία της Μεθώνης κέντρισε από νωρίς το ενδιαφέρον των επαναστατημένων Ελλήνων. Η σημασία της κατάκτησης του κάστρου ήταν εξαιρετικά σημαντική για την επικράτηση τόσο ηπειρωτικά, όσο και ναυτικά. Οι ετοιμασίες για την πολιορκία ξεκίνησαν από πολύ νωρίς. Από την πλευρά τους, οι Τούρκοι είχαν εξασθενημένη την άμυνά τους, καθώς είχαν στείλει νωρίτερα ενισχύσεις και τρόφιμα στους πολιορκημένους του Νεοκάστρου. Ωστόσο, οι διαφωνίες των οπλαρχηγών σχετικά με τη διαχείριση της πολιορκίας ευνόησαν τους αμυνόμενους.
Παρά το γεγονός ότι αρχικά οι Έλληνες άσκησαν αφόρητη πίεση στη Μεθώνη, προκειμένου να την καταλάβουν, σταδιακά το ενδιαφέρον τους ατόνησε καθώς προτιμήθηκε να ενισχυθεί η πολιορκία στο Νεόκαστρο. Αυτό το γεγονός, σε συνάρτηση με το οχυρό και δύσβατο σημείο του κάστρου, αλλά και την επάρκεια σε τρόφιμα και πυρομαχικά από μεριάς Τούρκων, οδήγησε στην αποτυχία κατάληψης από τους Έλληνες. Άλλωστε, τα ελληνικά πλοία ήταν δύσκολο να προχωρήσουν σε απόλυτο ναυτικό αποκλεισμό, καθώς το κάστρο βρισκόταν πρακτικά σε ανοικτό πέλαγος.[3]
Στρατοί
Στην Πολιορκία της Μεθώνης το 1821μ.Χ, αντίπαλες δυνάμεις ήταν οι Οθωμανοί Τούρκοι με τους επαναστατημένους 'Ελληνες, οι οποίοι τον Μάρτιο του 1821 προσπάθησαν να ανακτήσουν το κάστρο της Μεθώνης. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε η επανάσταση σε όλη την νότια Πελοπόννησο. Ο στρατός των Ελλήνων αποτελούνταν από κατοίκους με προέλευση από την Μεθώνη, την Πύλο και τα Ιόνια νησιά. Οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν εξοπλισμένοι με τουφέκια και μαχαίρες, ενώ στον ανττίποδα οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κατώτερης ποιότητας οπλισμό, κυρίως λαφηραγωγημένο.
Πεδίο μάχης
Το πεδίο μάχης ήταν το κάστρο της Μεθώνης. Κατασκευάστηκε το 1209 από τους Ενετούς και σήμερα αποτελεί έναν προστατευόμενο αρχαιολογικό χώρο. Ήταν πολύ καλά οχυρωμένο και τοποθετημένο σε μια βολική γεωγραφική θέση. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως μέρος για να βασανίζουν οι Οθωμανοί Τούρκοι τους αιχμαλώτους τους και ως φρούριο. Το κάστρο της Μεθώνης αποτέλεσε, επίσης, τον τόπο στον οποίο έγινε η πολιορκία των Οθωμανών σε μια προσπάθεια επανάκτησης της περιοχής από τους Έλληνες έως το 1828μ.Χ. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο Γάλλος αξιωματικός Μαιζών, ο οποίος στάλθηκε από τη Γαλλία προς ενίσχυση των επαναστατημένων Ελλήνων. Υπό την αρχηγία του η μάχη μεταφέρθηκε έξω από τα τείχη.
Μάχη
Στις 18 Μαίου του 1821, η Μεθώνη αποκλείστηκε ναυτικά από τους πολιορκητές Έλληνες που έχασαν τη μάχη. Οι επαναστατημένοι Έλληνες έκαναν απόπειρες να ανακτήσουν την Μεθώνη, οι οποίες κατέληγαν σε ήττες. Το οχυρό και δυσπρόσιτο ανάγλυφο διευκόλυνε το έργο των αμυνόμενων, με αποτέλεσμα οι συνεχείς επιθέσεις των Ελλήνων να αποτυγχάνουν. Το 1825 ο Ιμπραήμ Πασάς εμφανίστηκε στο κάστρο της Μεθώνης, το οποίο χρησιμοποίησε ως βάση για τον στρατό των Αιγυπτίων. Το 1828 ο στρατηγός Μαιζών σήμανε το τέλος της επανάστασης στην Πελοπόννησο νικώντας τους Αιγυπτίους και καταλαμβάνοντας την Μεθώνη. Έπειτα από την κατάκτησή της από τους Γάλλους, η Μεθώνη παρέμεινε ερημωμένη για χρόνια.
Απολογισμός
Από την πολιορκία της Μεθώνης υπήρξαν αρκετές απώλειες για τους Οθωμανούς Τούρκους, Αιγυπτίους, Γάλλους και Έλληνες, οι οποίες δεν έχουν καταγραφεί επισήμως σε ιστορικά αρχεία. Εδαφικές απώλειες δεν υπήρξαν, καθώς οι Τούρκοι παρέμειναν κυρίαρχοι της Μεθώνης, μέχρι τις 7 Οκτωβρίου του 1828 όταν οι Έλληνες την επανάκτησαν.[4]
perierga120.blogspot.com////