Τη νεολιθική εποχή η περιοχή της Αττικής ονομαζόταν “Κραναά” από το επίθετο “κραναός” που σημαίνει τραχύς,, καθώς η χερσόνησος της Αττικής ήταν βραχώδης. Η Αττική κατοικήθηκε αρχικά από τους Πελασγούς και στη συνέχεια από τους Ίωνες.
Ο μύθος λέει ότι πρώτος βασιλιάς ήταν ο Πελασγός Ακταίος απ’όπου η πόλη πήρε το όνομα “Ακτή” ή “Ακτική”. Όταν ο γαμπρός του Ακταίου, Κέκροπας, τον διαδέχθηκε στη βασιλεία, η πόλη ονομάστηκε Κεκροπία. Σύμφωνα με τη μυθολογία, της περίοδο της βασιλείας του η θεά Αθηνά και ο Ποσειδών ήρθαν σε διαμάχη για την προστασία της πόλης.
Ο Ποσειδώνας χτύπησε την τρίαινά του στον βράχο της Ακρόπολης, απ’όπου άρχισε να ρέει αλμυρό νερό και ξεπήδησε και το πρώτο άλογο. Από την άλλη η θεά Αθηνά πρόσφερε στους πολίτες ένα δένδρο ελιάς.
Οι άνδρες ψήφισαν υπέρ του Ποσειδώνα, ενώ οι γυναίκες υπέρ της Αθηνάς και επειδή ήταν μια γυναίκα παραπάνω από τους άνδρες, η θεά Αθηνά κέρδισε και η πόλη πήρε το όνομά της.
Στη συνέχεια ο Κέκροπας διένειμε την Αττική σε δώδεκα περιοχές, για να διαχειρίζεται καλύτερα τον πληθυσμό και να τους προστατεύσει από τους πειρατές της Καρίας και τις επιθέσεις των Βοιτωτών. Οι περιοχές ήταν: Αφίδναι, Βραυρώνα, Δεκέλεια, Επάκρια, Ελευσίνα, Κεκροπία, Κηφισία, Κυθαιρός, Φάληρο, Σφαιττός, Τετράπολις, Θορικό.
Ο Πλάτωνας αναφέρει στον Τίμαιο, ότι Αιγύπτιοι ιερείς της Ίσιδος αποκάλυψαν στον Σόλωνα που τους επισκέφτηκε ότι τα αρχεία τους έγραφαν ότι υπήρχε πόλη ακμάζουσα με το όνομα «Αθήνα» πριν από το 9600 π.Χ. Ωστόσο, η συγκεκριμένη χρονολογία αμφισβητείται...
