Ο ελληνικός στόλος, υπό το ναύαρχο Κουντουριώτη, καταλαμβάνει τη Λήμνο (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος).

 

1912 – Ο ελληνικός στόλος, υπό το ναύαρχο Κουντουριώτη, καταλαμβάνει τη Λήμνο (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος).

Το Σάββατο 6 Οκτωβρίου του 1912,το πρωί, ο Ελληνικός στόλος πλέει έξω από τον Άγιο Ευστράτιο. Εκεί άνδρες του αντιτορπιλικού «Βέλος», το οποίο ως ανιχνευτικό προπορευόταν του «Αβέρωφ» συνάντησαν και συνέλαβαν έναν Τούρκο χωροφύλακα (θεωρήθηκε ως ο πρώτος αιχμάλωτος των Βαλκανικών πολέμων) που έπλεε μέσα σε μια βάρκα με προορισμό τη Λήμνο. Στις 14:00 το μεσημέρι το «Αβέρωφ» έφθασε στο Κάστρο της Λήμνου. Ο Παύλος Κουντουριώτης διέταξε και του έφεραν στο πλοίο τον Τούρκο Καϊμακάκη (Διοικητή – τοποτηρητή). Εκεί του ζήτησε να παραδώσει το νησί της Λήμνου. Ο Τούρκος Καϊμακάμης του απάντησε ότι αγνοούσε την κήρυξη του πολέμου, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο, ευελπιστώντας σε τουρκική βοήθεια. Οι Λήμνιοι, μόλις είδαν τον Ελληνικό στόλο έξω από το Κάστρο, άρχισαν να πανηγυρίζουν, μπήκαν σε βάρκες και έσπευσαν να υποδεχτούν το στόλο.

Στις 8 Οκτωβρίου  1912 πεντακόσιοι άνδρες με αρχηγό τον Συνταγματάρχη Κονταράτο αποβιβάζεται στο νησί στη θέση Μεγάλα Βράχια κοντά στα Λέρα (σημ. Άγιος Δημήτριος) και κατέλαβε το κάστρο της Λήμνου (Μύρινα). Οι Τούρκοι δεν αντιστάθηκαν σθεναρά. Όλη η επιχείρηση ήταν αναίμακτη. Στο Κάστρο έγινε επίσημη έπαρση της Ελληνικής σημαίας. Η Τουρκική φρουρά που αριθμούσε περίπου 50 άνδρες παραδόθηκε. Ο Κουντουριώτης «κήρυξε» το νησί ελληνικό.

Στις 9 Οκτωβρίου, κάτω από της χαιρετιστήριους κανονιοβολισμούς των Ελληνικών θωρηκτών, υψώνεται στο φρούριο της Μύρινας η Ελληνική σημαία. Ακολούθως και μέχρι το βράδυ δύο λόχοι του 20ου συντάγματος έχουν ολοκληρώσει την κατάληψη της Λήμνου. Ο Μούδρος μετατράπηκε, σε πολεμική βάση και έκτοτε χρησιμοποιήθηκε ως μόνιμο ορμητήριο του Ελληνικού Στόλου της.

Ο Ελλάδα είχε προβλέψει ότι η διαμάχη στο Αιγαίο θα κρινόταν υπέρ εκείνου που θα ήλεγχε τα Στενά. Αν οι Τούρκοι είχαν προβλέψει να οχυρώσουν τη Λήμνο, θα ναυμαχούσαν με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις. Κατά συνέπεια, η απώλεια της Λήμνου στην αρχή των Βαλκανικών πολέμων στοίχισε στους Τούρκους και έδωσε πλεονέκτημα της κινήσεις των Ελληνικών δυνάμεων τόσο στη θάλασσα όσο και στη στεριά.